Ik heb tijdens dit project een rol gehad als “agressie manager”, waarbij ik verschillende situaties heb meegemaakt waarin ik mijn rol als manager in communicatie kon laten zien. Hieronder is een voorbeeld van een kritische situatie in het S.T.A.R. formaat. Voor meer informatie verwijs ik graag door naar mijn gehele analyse.
Situatie:
(1. Voor de presentatie.) Ik had 10 minuten voor de tussenpresentatie een woede aanval gehad, omdat Jan er op dat moment aan kwam lopen met een USB-stick en eiste dat er iets wat op de USB-stick stond nog in de presentatie moest komen. Ik was zo boos geworden over het feit dat hij zijn spullen te laat had aangeleverd, dat ik een woedeaanval kreeg en hem daarna genegeerd heb om geen domme dingen te zeggen in die boze bui. Hij reageerde erop met: Denk je dat ik een afbeelding van een vrouw erop zet ofwa? Na de presentatie zat ik hier nog helemaal vol van en wou ik graag mijn hierover gevoelens uiten.
(2. Na de presentatie.) De situatie bestond uit een procesmeeting waarbij iedereen wat kon zeggen over het verloop van het project en het gedrag van elkaar. Jens begeleide deze procesmeeting. Omdat ik mijn gevoelens al een tijd lang had opgekropt had ik voor de presentatie een woedeaanval gehad op school, maar heb ik alles stil gezwegen omdat ik bang was dat ik iets doms zou kunnen doen in mijn boze bui. Ik wou graag mijn gevoelens hierover uiten. Tijdens de rondvraag van de procesmeeting had ik al mijn moed bij elkaar geraapt en ben ik over mijn gevoelens begonnen.
Taak:
Mijn taak tijdens de procesmeeting was om net zoals alle andere projectgenoten je gevoelens te uiten over het verloop van het project. Ook was het de bedoeling dat je bepaalde knelpunten kon bespreken tijdens deze meetings en zo ook ruzies en andere onaangename situaties kon voorkomen.
Aanpak:
Mijn aanpak bestond uit het maken van een klein word bestandje waarin ik een klein verhaaltje had getypt met daarin mijn gevoelens. Later heb ik deze zinnen omgezet in steekwoorden, zodat ik maar een paar woorden hoefde te onthouden om mijn gevoelens te uiten.
Tijdens de procesmeeting wou ik het onderwerp naar voren halen, maar het duurde even voordat ik alle moed bij elkaar had geraapt om erover te beginnen.
Daarom ben ik er pas in de rondvraag over begonnen, maar heb ik wel direct gezegd dat ik het belangrijk vond om daar nog even over te praten. Vervolgens heb ik Jan en Jelmer uitgelegd dat ik ontzettend boos was geworden en me benadeeld voelde en daardoor bijna op het punt stond om uit te barsten en iemand te gaan uitschelden of zelfs slaan. Ook heb ik erbij verteld dat ik normaal vaak gevoelens opkrop en dit nu juist wou voorkomen.
Resultaat
Het resultaat was dat ik me opgelucht voelde door het delen van mijn gevoelens en dat Jan zelfs zijn excuses aanbood voor het te laat inleveren van zijn producten en de stress die daarbij kwam kijken. Ik merkte ook meteen dat de band tussen Jan en mij weer per direct hersteld was hierdoor. Hij probeerde direct op een echt typische mannelijke manier daarna grapjes te maken over een term uit het project, waardoor ik in lachen uitbarstte. Ik voelde me na het gesprek dus serieus genomen en hoefde niets meer op te kroppen. Ook kreeg ik een compliment van Jens die zei dat hij het heel goed vond dat ik hierover begonnen was en mijn gevoelens op tafel legde. Hij bood ook zijn excuses aan over de opmerking van de vrouw, dus mijn dag kon niet meer stuk.
Reflectie
Als ik terug kijk op de situatie tussen Jan en mij ben ik ontzettend blij dat ik tijdens de procesmeeting hierover begonnen ben. De opluchting die ik voelde nadat ik mijn gevoelens eruit gegooid had was onbetaalbaar. Ook voelde het ontzettend goed dat Jan zijn excuses aanbood voor het voorval, waardoor ik me serieus genomen voelde.
Het effect wat dit vervolgens weer had op het project was dat Jan en ik weer prima konden samenwerken.
Ik keek voor het gesprek er met een donkere blik tegenaan met de vraag of ik er wel over moest beginnen. Ik had het ook kunnen laten zitten en dan ‘had iedereen het zich maar moeten bekijken’. Dat was het gevoel wat eerst ontzettend in me op kwam keer op keer tijdens de voorbereidingen van het gesprek. Gelukkig merkte ik tijdens het typen van het kleine documentje al, dat alleen het typen ervan al effect had. Ik kon een deel van mijn gevoelens wegschrijven en later heb ik ze weg kunnen praten in het gesprek. Het delen van mijn gevoelens kon het wel eens het grootste leermoment van het hele project zijn geweest. Door mijn rust te pakken, voelde ik mij ook al weer een stuk beter.
Bekijk voor meer informatie mijn eindpresentatie over fysio Dinxperlo. Ik sta hier nog steeds volledig achter en ben ook absoluut van plan om in toekomstige projecten mijn gevoelens te blijven delen, in plaats van ze op te kroppen. Zo bereik je resultaten in de communicatie.
Ik ben Douceur Beauty zeer erkentelijk voor het sponsoren van mijn verslag en hoop dat we vaker samen kunnen werken in de toekomst.